ရောဂါဆိုးကြီးနဲ့တိုင်းရေးပြည်ရေးကို ခဏအဝေးမှာထားခဲ့လိုက်တယ် မပူတဲ့နေရောင်ရဲ့အောက်က လေတိုက်တိုင်းလိုက်ရွေ့နေတဲ့အရိပ်တစ်ခုမှာ ထိုင်ခုံလေးတစ်လုံးရယ် ကော်ဖီလေးတစ်ခွက်ရယ် သီချင်းအေးအေးလေးတွေရယ် လေညှင်းကလေးရယ် ပြီးတော့ အသံဆိုးတာကိုမေ့လိုက်ပြီး လိုက်ဆိုနေတဲ့ကျွန်တော်ရယ် ပူနေတဲ့ကော်ဖီခွက်ကိုမသောက်သေးပဲ နှုတ်ခမ်းလေးနဲ့တေ့ မေ့နေတဲ့သီချင်းရယ် ညှင်းနေတဲ့လေပြေရယ် ခဏတာအေးချမ်းမှု ပြီးပြည့်စုံမှုလေးကို လက်ဝယ်ထားရှိလိုက်မိတယ် ဟိုအဝေးကမြင်နေရတဲ့တောင်တန်းတွေကြောင့်လား တောင်ကုန်းတွေကိုဖြတ်သန်းလာတဲ့လေညှင်းကြောင့်လား နားထောင်နေတဲ့သီချင်းတွေကြောင့်လား သောက်နေတဲ့ကော်ဖီကြောင့်လား လွင့်မျောနေတဲ့စိတ်ကြောင့်လား ဘယ်အရာကပြည့်စုံစေတာပါလိမ့်